Rozdział 4

  Minęło kilka dni. Tętniąca zawsze życiem nora pogrążyła się w żałobie. Wszystko co szczęśliwe po prostu przestało mieć sens, stało się szare. Powodem tej rozpaczy był jutrzejszy pogrzeb jednego z członków rodziny Weasley.
 George do nikogo się nie odzywał, sądził że jego życie straciło sens. Każda bliska osoba próbowała mu pomóc, mimo iż sama użalała się z powodu tak ogromnej straty. Nie lepiej było z Molly, ledwo wstawała z łóżka. Jej oczy to spuchnięte worki, a twarz to potok - tak w każdym razie mówiła o niej Ginny i jej przyjaciele.
- I co z nią? - zapytał Harry.
- Ech... - westchnęła Ginny. - Nadal płacze, najgorsze jest to, że nie chce ze mną rozmawiać. Tak samo jest z Georgiem. Nie wiem co robić.
- Ból kiedyś minie, teraz nic nie pomoże. Musimy z nimi być, potrzebują rodziny. A ty i Ron... jak się trzymacie?
- O stan mojego brata radziłabym spytać Hermione, ale wydaję mi się, że już jest lepiej. Ech no, a ja... ja nadal tego wszystkiego nie rozumiem. - Kilka łez spłynęło z jej pięknych błękitnych oczu.
- Gin, już dobrze. - Podniósł jej podbródek do góry i otarł łzy spoczywające na policzkach.
Przytulił ją, tego właśnie potrzebowała.
- Dziękuje. - Odwdzięczyła się delikatnym pocałunkiem.
- Fleur i Bill powinni być za jakieś 5 min. - Zmienił temat czarnowłosy widząc, iż dziewczyna znów zaczyna płakać.
- To żeś mi poprawił humor - prychnęła.
- Oj no, Fleur się zmieniła. - Próbował złagodzić sytuacje.
- Wcale, że nie.  Nadal jest taka sama - skończyła temat ruda.
Usłyszeli pyknięcie i zeszli na dół.
- Witaj  'Arri, witaj Żini - przywitała się grzecznie wila, a szeroki uśmiech rozświetlił jej twarz.
Rudowłosa nawet na nią nie spojrzała, tylko podeszła do Billa. Harry, któremu zrobiło się trochę głupio postanowił porozmawiać.
- Cześć Fleur, nie przejmuj się. Niedługo jej przejdzie - rzekł wybraniec i odwzajemnił uśmiech.
- Chodź tu Harry - zawołała z udawaną słodyczą Ginny. Oczywiście nic od niego nie chciała.
Następne pół godziny minęło w nie za miłej atmosferze. Na szczęście Ron i Hermiona wrócili ze spaceru z nad jeziora.
- Siemanko  - przywitał się rudzielec.
- Ron! - Szturchnęła go brązowowłosa. - Witajcie.
- Oh Ron, Er'miono. Co u Was? Jesteście parą? - zawołała uradowana blondynka widząc, że trzymają się za ręce. Nie czekając na odpowiedź dodała - to wspaniale - i wyściskała ich.
- No my też się cieszymy. - Zaczęli się śmiać.
- Jest już Molly, Artur i Geroge? - spytała Hermiona.
- Jesteśmy. - Otworzyły się drzwi i wkroczyli wspomniani czarodzieje i Charlie. Po przywitaniu się, płaczu i wspólnej kolacji, w której nie uczestniczyli Molly i George poszli spać, ponieważ byli zmęczeni. To był wyczerpujący dzień. Młode pary odgrywały jeszcze oczywiście scenki jak będą tęsknić itp.
 Ginny leżała w łóżku i bawiła różdżką. Jej współlokatorka chwilowo wyszła do kuchni po jogurty. Pewnie pójdzie przy okazji do Rona - pomyślała. Zmieniła zdanie, gdy usłyszała pukanie.
- Hermiona nie wydurniaj się tylko właź - krzyknęła roześmiana dziewczyna i rzuciła poduszką w postać, która weszła po otwarciu drzwi. Ku jej zdziwieniu była to Fleur. Czyli najmniej spodziewana jak i lubiana przez nią osoba.
- Chciałam porozmawiać - odezwał się cichy głosik.
- Nie mamy o czym rozmawiać, a teraz przepraszam idę spać. Jestem wykończona - rzuciła oschle Ruda.
- No, dobźi... Jest okey. - Zasmuciła się i odwróciła w stronę drzwi. Szła powoli, gdy nagle się obróciła i wrzasnęła. - Nie, nie jest okey. Cały czas tilko mnie ośmieszasz lub ignorujesz gdi ja wyciągam dłoni w zgodzie. Tylko po co ja ją w ogóle wyciągam. Co Ci takiego zrobiłam. Dlaczego tak mnie nie szanujesz, kiedy ja chce si tilko zaprzijaźnić. - Już opanowana dodała - proszę wyjaśnij mi.
Zszokowana kobieta siedziała na środku łóżka z szeroko otwartymi oczami jak i buzią. Nie wiedziała co powiedzieć. Jak ona śmie, tak się do niej odnosić? Ale z drugiej strony spodobało jej się to, nie znała tej strony Fleur. Była pod ogromnym wrażeniem. Powoli dochodził do niej sens zadanych pytań. Nie znalazła zaś na nie odpowiedzi.
- Przepraszam... - To jedyne jej się nasunęło.
- Ja też przepraszam, moźliwe że przesadziłam. Chcę żebyś wiedziała, że się zmieniłam - odpowiedziała blondynka.
- Wiem, jeszcze raz przepraszam. - Dziewczyny przytuliły się.
- No, trochę przesadziłaś - usłyszały chichot dochodzący od strony drzwi. To była Hermiona - cieszę się, że się pogodziłyście. Ale przestańmy się śmiać, bo jeszcze obudzimy cały dom.
  Zapomniały o zmęczeniu i o tym, ze jest późno, gadały jeszcze dobre 2 godziny.
Głównym tematem byli chłopcy, plany na przyszłość, bitwa o Hogwart, kosmetyki i ciuchy.
Okazało się, że Fleur jest naprawdę fajna i dobrze się z nią rozmawia, a do tego nauczyła się mówić Ginny i Hermiona.
- Mogę Wam powiedzieć tajemnicę? - spytała najstarsza.
Dziewczęta popatrzały na siebie i pokiwały głowami.
- Tylko nikomu nie mówcie, nawet Ronowi i 'Arry'emu.
- Okey - odpowiedziały chórkiem.
- My z Billem sami to ogłosimy, tilko nie teraz, nie w takij sytuacji. - Tu myślała o pogrzebie.
- No mów! - Zdenerwowały się niecierpliwe nastolatki.
- Spodziewamy się z Billem dziecka.

~~~~~~~~
Coś mi ostatnio nie wychodzą te rozdziały :/
No cóż, będę się starać :)
Pozdrawiam.